Την πρώτη φορά που προσπαθήσαμε να πάμε στις “Τέσσερις Εποχές” ήταν Σάββατο βράδυ. Το μαγαζί γεμάτο, εμείς μεγάλη παρέα, ήταν αδύνατο. Θυμήθηκα ότι είχα καθίσει πριν από χρόνια σε αυτό το μαγαζί ένα μεσημέρι και η εικόνα εκείνη δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είδα τώρα: όρθιος κόσμος και κέφι, δυνατή μουσική και ασφυκτικά γεμάτος χώρος. Τελικά κατάλαβα ότι οι “Τέσσερις Εποχές” έχουν δύο όψεις.

Η μία είναι εκείνη του καφενείου-μεζεδοπωλείου, με καλές τιμές και μερικά πιάτα που, διαβάζοντας τον κατάλογο, σου φαίνονται ελκυστικά. Και ενώ αυτή η όψη ταιριάζει και με το στήσιμο του εσωτερικού χώρου του μαγαζιού, σχετικά αργά το βράδυ οι “Τέσσερις Εποχές” μεταμορφώνονται σε μπαρ με μουσική κυρίως ροκ αλλά χωρίς αυστηρούς περιορισμούς και κατευθύνσεις. Τους καλοκαιρινούς μήνες μάλιστα, μάθαμε ότι στη μικρή στοά στο πλάι του μαγαζιού μπορεί να πετύχεις και ζωντανή μουσική, οπότε αν σε ενδιαφέρει έχε το νου σου.